Miałeś wypadek? Należy Ci się odszkodowanie!

W 2012 roku w Polsce, statystycznie każdego dnia w wypadkach komunikacyjnych ginęło 10 osób, a 125 zostawały ranne. W chwilach bólu i cierpienia, bliscy osób poszkodowanych/ofiar często z naturalnych względów nie są w stanie zadbać o wyegzekwowanie adekwatnego do poniesionej szkody zadośćuczynienia.

Niestety za sprawą wypadków komunikacyjnych, stare, polskie porzekadło: „wypadki chodzą po ludziach” zdaje się nie tracić na aktualności. Całe życie można spędzić za kierownicą, jeżdżąc bezpiecznie i rozsądnie, w myśl zasady „śpiesz się powoli”. Czasami jednak nie ma to zupełnie żadnego znaczenia, zdarza się bowiem, że na nic zdadzą się doświadczenie, refleks i opanowanie w starciu z innym, nieodpowiedzialnym użytkownikiem drogi. Sytuacja wygląda podobnie z perspektywy pieszego – obserwacja jezdni i zielone światło na przejściu to czasem za mało, aby uniknąć tragedii. Na sprawiedliwość losu nie ma co liczyć. Nie na drodze.

Pomyśl zawczasu

Najgorsze wypadki to oczywiście te, które w drastyczny sposób wpływają na nasz dalszy byt. Mowa tu o trwałych uszkodzeniach ciała, niekiedy na zawsze zamykających drzwi do tzw. „normalnego życia” lub przypadkach, w których tracimy bliską nam osobę. W sytuacjach tego typu oczywiście ciężko jest myśleć ‘na chłodno’ o kwestiach związanych z odszkodowaniem czy zadośćuczynieniem. Często więc dochodzi do sytuacji, kiedy po prostu akceptujemy to, co proponuje nam ubezpieczyciel odpowiadający za likwidację szkody, aby mieć już wszystko za sobą.

Biorąc pod uwagę straty moralne i ewentualne potrzeby późniejszych hospitalizacji czy rehabilitacji, takie potraktowanie sprawy to duży błąd. O ile bowiem, można być stosunkowo spokojnym o wypłatę odszkodowania z tytułu wspomnianej likwidacji szkody, o tyle kwestie związane z zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę i ból po stracie bliskiej osoby, często bywają przedmiotem sporów sądowych, głównie ze względu na swój złożony i niejednoznaczny charakter.

Na mocy Ustawy z 30 maja 2008 roku, do Kodeksu Cywilnego dodany został art. 446 § 4, który jasno mówi, że: „sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”. Powyższy paragraf stwarza możliwości ubiegania się o dodatkową kwotę pieniędzy, jednak wielu odpycha perspektywa brania udziału w długotrwałych rozprawach, dopełniania niezbędnych formalności w atmosferze wiecznego stresu. W takich właśnie sytuacjach warto rozważyć skorzystanie z usług kancelarii odszkodowawczych.

Skuteczność kosztuje

Skorzystanie z usług ludzi, dla których tematy związane z odszkodowaniami stanowią chleb powszedni, a salę sądową znają jak własny salon, wydaje się jak najbardziej zasadne w sytuacjach, w których my po prostu nie mamy do tego głowy. Po podpisaniu umowy, kancelarie w naszym imieniu prowadzą korespondencję, wypełniają konieczne druki, biorą udział w rozprawach, a w razie potrzeby składają odwołania. Dobra wiadomość jest również taka, że nie musimy na starcie nic wypłacać z własnej kieszeni, bowiem opłata pobierana jest w postaci prowizji (zwykle 10-30%) od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia/odszkodowania.

Niezależnie jednak od okoliczności, konieczność podzielenia się pieniędzmi z zewnętrzną firmą zawsze będzie czymś niepożądanym. Rodzi się zatem pytanie: czy gra jest warta świeczki? Odpowiedzi z pewnością byłoby tyle ile ludzi na ziemi, fakty natomiast są takie, że w pojedynkę znacznie trudniej o spektakularne efekty, jak choćby niedawny finał głośnej sprawy wygranej przez Europejskie Centrum Odszkodowań. Rzecz dotyczyła sparaliżowanego w wypadku 4,5-latka, któremu ubezpieczyciel wypłacił jedynie sumę 180 000 zł bez prawa do renty. Do akcji wkroczył wówczas ojciec dziecka, który wspólnie z EuCO wywalczył przed sądem ponad 1 300 000 zł zadośćuczynienia i 11 000 zł miesięcznej renty.

Autor: Aleksander Biernacki, toktu.pl